چگونه در هنگام سرزنش کودک ASD شما واکنش نشان دهید

با گرمتر شدن هوا، بازدید از پارک و فعالیت های بیشتر در فضای باز مورد انتظار است. اما برای والدین کودکان دارای واگرای عصبی، این مهاجرت در فضای باز چالش‌های جدیدی را به همراه دارد. آنچه که در مورد کودکان واگرای عصبی مهم است این است که آنها متنوع هستند، از این رو نام آن ها به همین دلیل است. در حالی که بیشتر والدین با فرزندپروری در ملاء عام مشکل دارند (فکر کنید که فروپاشی در وسط خواربارفروشی رخ می دهد)، والدین کودکان مبتلا به ASD با چالش دیگری روبرو هستند که اگرچه ممکن است فرزندشان اغلب به ناظر بیرونی به عنوان عصبی-معمول نگاه کند، اما در واقع، نیستند. این کودکان «منظم» به نظر می رسند و عمل می کنند، تا زمانی که به سادگی نتوانند این کار را انجام دهند.

با توجه به دنیای معلولین، حدود 10% از جمعیت دارای ناتوانی نامرئی یا پنهان هستند. جنبه های اجتماعی بیشتر بهار به این معنی است که افراد بیشتری فرزند شما را می بینند، به او واکنش نشان می دهند و متاسفانه قضاوت می کنند. برای والدین کودکانی که ASD پنهان دارند، این امر می تواند باعث شود که فرزندان خود را بیش از حد در جمع تربیت کنند. با این حال، برای این کودکان، رفتار آنها یک موضوع نظم و انضباط نیست، بلکه نحوه کنار آمدن و برخورد آنها با جهان به دلیل واقعیت های عصبی است.

برای یک کودک ASD، گردش می تواند چالش های زیادی را ایجاد کند. آنها ممکن است دارای اختلالات پردازش حسی، اضطراب و حساسیت به نورهای روشن یا صداهای بلند باشند که همه اینها بر رفتار کودک تأثیر می گذارد. علاوه بر این، کودکان مبتلا به ASD نسبت به همسالان عصبی معمولی خود بیشتر مستعد کج خلقی هستند و به طور کلی دچار فروپاشی طولانی تری می شوند. علاوه بر این، افراد واگرای عصبی می توانند نسبت به کودکان عصبی-تیپیک کمتر بالغ باشند. بنابراین، رفتاری که ممکن است برای یک کودک عصبی معمولی در یک سن خاص نامناسب باشد، می تواند برای کودک همسن مبتلا به ASD کاملاً قابل قبول باشد.

عدم آگاهی از این ناتوانی های پنهان با مشکلات اخیر که بسیاری از والدین کودکان ASD هنگام پرواز به دلیل الزامات ماسک حمل و نقل عمومی تجربه کرده اند، به طور فزاینده ای آشکارتر شده است. در حالی که کودکان مبتلا به ASD اغلب از پوشیدن ماسک بدون ناتوانی قابل مشاهده معاف می شدند، بسیاری از والدین به دلیل عدم استفاده از ماسک توسط فرزندشان مورد سرزنش قرار گرفتند، که می تواند برای یک کودک مبتلا به ASD بسیار چالش برانگیز باشد.

پس وقتی آن نگاه‌های خشمگین و زمزمه‌های محکوم‌کننده (یا توصیه‌های ناخواسته و بی‌ادبانه) به سمت آنها هدایت می‌شود، والدین کودکی با تشخیص پنهان چه باید بکنند؟

#1- در مورد تشخیص فرزندتان پیشاپیش باشید

متأسفانه، لکه ننگی که هنوز با تشخیص ASD همراه است باعث می شود بسیاری از والدین از تشخیص کودک خود به دیگران اطلاعی ندهند. با این حال، مخفی نگه داشتن تشخیص کودک به شما و فرزندتان ضرر می رساند. وقتی با واقعیت فرزندتان راحت هستید، می توانید ابزاری برای رشد و شکوفایی واقعی در اختیار او قرار دهید. اطلاع رسانی به دوستان و خانواده (و گاهی اوقات غریبه های قضاوت کننده) از تشخیص کودک شما می تواند به آنها اجازه دهد تا وضعیت کودک شما را به درستی مدیریت کنند.

هنگامی که با کسی روبرو می شوید که احساس می کند فرزند شما نسبت به محیط، سن خود یا اطرافیانش بد رفتار می کند، با آرامش به او توضیح دهید که فرزندتان ASD دارد. توضیح دهید که چگونه کودک شما ممکن است از بیرون شبیه فرزندش باشد. با این حال، تشخیص آنها به آنها اجازه نمی دهد که به همان شیوه با جهان تعامل داشته باشند.

#2 - متوجه باشید که واکنش آنها از روی نادانی است، نه بدخواهی

اکثر مردم بدجنس نیستند. آنها به سادگی در مورد ASD و تمام اشکال مختلف آن بی اطلاع هستند. درک این موضوع به شما این امکان را می دهد که بدون خجالت یا عصبانیت، موقعیت را مدیریت کنید. فرزند شما ASD دارد، و این چیزی نیست که در مورد آن خجالت بکشید. ASD و رفتارهای مرتبط با آن به هیچ وجه بازتابی از مهارت های فرزندپروری شما نیست. فروپاشی یا سایر مسائل رفتاری می تواند غیرقابل پیش بینی و خارج از کنترل شما باشد، اما آموزش تماشاگران ناآگاه در مورد وضعیت کودک شما ضروری است. که ما را به نقطه بعدی می رساند…

#3 - از فرصت برای آموزش استفاده کنید

در توضیح تشخیص فرزندتان، امیدواریم یک فرد کم سواد و کم تحمل در این دنیا ایجاد کرده باشید. آنها نیز به نوبه خود ممکن است خود را شاهد غرق شدن یا عصبانیت کودک دیگری بیابند و می توانند قاطعانه واکنش نشان دهند، به والدین درگیر کمک کنند و حتی به دیگران در مورد روش مناسب برای پاسخگویی به کودکی که ممکن است تشخیص پنهانی دارد آموزش دهند.

با دانش به دست آمده از تربیت فرزندتان با ASD، شما بهترین منبع این افراد برای کسب اطلاعات بیشتر در مورد ASD هستید. بنابراین، از سؤالات آنها دلخور نشوید (هرچقدر هم که ممکن است بی احساس به نظر برسند)، بلکه در عوض به این سؤالات به عنوان فرصتی برای آموزش نحوه واکنش و تعامل با افراد ASD نگاه کنید.

اگر بیش از حد جاه طلب هستید، می توانید کارت ویزیت هایی با پیوندهایی به منابعی ایجاد کنید که این ناظران سردرگم می توانند برای کسب اطلاعات بیشتر در مورد ASD از آنها بازدید کنند.

#4 قدم های کودک بردارید

بهترین راه برای جلوگیری از این فروپاشی ها در وهله اول این است که روی حساسیت زدایی کودک خود نسبت به هر بار حسی یا سایر محرک هایی که ممکن است باعث ایجاد آنها شود، کار کنید. با نشان دادن تصاویری از زمین بازی یا پارکی که قرار است به آن بروید، شروع کنید. این کار را با نشان دادن پارک با رانندگی در کنار آن به آنها دنبال کنید تا بتوانند آن را با ایمنی شیشه ماشین تجربه کنند و آنها را از هر تجربه طاقت فرسایی جدا کند.

زمانی که احساس کردید فرزندتان برای رفتن آماده است، از قبل برنامه ریزی کنید. به آنها اطلاع دهید که در این زمان خاص به پارک می روند و مشخص کنید که بعد از چه بخشی از برنامه های روزمره خود به آنجا می روند تا دقیقا بدانند شما چه زمانی می روید. 

سعی کنید در مواقعی که پارک خیلی شلوغ نیست بروید و برای مدت کوتاهی در پارک بمانید و به تدریج زمان بیشتری را به مدت اقامتتان اضافه کنید. همچنین می‌توانید اسباب‌بازی یا اسباب‌بازی مورد علاقه فرزندتان را در حالی که او در پارک است همراه داشته باشید.

نواحی حسی فرزندتان را بشناسید و از آن نواحی در زمین بازی دوری کنید.

#5 - به یاد داشته باشید که شما بهترین کار را انجام می دهید

به ناچار، فرزند شما دچار بحران خواهد شد. کدام کودک این کار را نمی کند؟ و به ناچار کسی پیدا می شود که قضاوت کننده باشد یا پاسخ منفی بدهد. آیا همیشه وجود ندارد؟ هرگز اجازه ندهید که برداشت دیگران از شما یا فرزندتان بر برداشت شما از خود یا فرزندتان تأثیر بگذارد. بر پیشرفت فرزندتان به جای شکست های او تمرکز کنید و اذعان کنید که بهترین کاری را که می توانید برای فرزند خاص خود و سایر اعضای خانواده خود انجام می دهید. به فرزند فوق العاده خود و کار شگفت انگیزی که در تربیت او انجام می دهید افتخار کنید و حتی در مواجهه با انتقادهای بی مورد استقامت خواهید کرد.

پس بیرون بروید، از هوای زیبای بهاری لذت ببرید و هرگز اجازه ندهید داشتن یک کودک مبتلا به ASD شما را از تعامل با جهان بازدارد.